oszczędzić się

См. также в других словарях:

• oszczędzać się — I – oszczędzić się {{/stl 13}}{{stl 7}} wzajemnie mieć dla siebie względy, traktować się ulgowo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oszczędzać się w pojedynku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}oszczędzać się II {{/stl 13}}{{stl 33}} dbać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oszczędzać — ndk I, oszczędzaćam, oszczędzaćasz, oszczędzaćają, oszczędzaćaj, oszczędzaćał, oszczędzaćany oszczędzić dk VIa, oszczędzaćdzę, oszczędzaćdzisz, oszczędź, oszczędzaćdził, oszczędzaćony 1. «żyć wydając niewiele pieniędzy, żyć oszczędnie, nie być… …   Słownik języka polskiego

• oszczędzać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, oszczędzaćam, oszczędzaća, oszczędzaćają, oszczędzaćany {{/stl 8}}– oszczędzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, oszczędzaćdzę, oszczędzaćdzi, oszczędzaćędź, oszczędzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wstyd — m IV, D. u, Ms. wstydydzie; zwykle blm «przykre, upokarzające uczucie spowodowane świadomością niewłaściwego, złego, hańbiącego postępowania (własnego lub czyjegoś), niewłaściwych słów, świadomością własnych lub czyichś braków, błędów itp.,… …   Słownik języka polskiego

• zmartwienie — n I 1. rzecz. od zmartwić a. zmartwieć. 2. lm D. zmartwienieeń «to, co kogoś martwi, co wywołuje smutek; stan tego, kto się martwi» Ciężkie zmartwienie. Przysporzyć, oszczędzić komuś zmartwienia. Schudnąć, rozchorować się ze zmartwienia. ∆ Mieć… …   Słownik języka polskiego

• zyskać — dk I, zyskaćam, zyskaćasz, zyskaćają, zyskaćaj, zyskaćał, zyskaćany zyskiwać ndk VIIIb, zyskaćkuję, zyskaćkujesz, zyskaćkuj, zyskaćiwał, zyskaćiwany 1. «osiągnąć z czegoś zysk, korzyść, otrzymać coś w zysku; zarobić, skorzystać» Zyskać na jakiejś …   Słownik języka polskiego

• kurz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «pył powstały ze sproszkowanych ziarenek piasku, ziemi, z cząsteczek różnych ciał, unoszący się w powietrzu i osiadający na powierzchni przedmiotów» Obłoki, tumany kurzu. Warstwa kurzu. Ścierka do kurzu. Ścierać,… …   Słownik języka polskiego

• przepuścić — dk VIa, przepuścićpuszczę, przepuścićpuścisz, przepuścićpuść, przepuścićścił, przepuścićpuszczony przepuszczać ndk I, przepuścićam, przepuścićasz, przepuścićają, przepuścićaj, przepuścićał, przepuścićany 1. «pozwolić komuś przekroczyć jakiś… …   Słownik języka polskiego

• przykrość — ż V, DCMs. przykrośćści 1. blm «niemiłe uczucie wywołane ujemnymi bodźcami; uczucie smutku, niezadowolenia, niechęci» Wielka przykrość. Patrzeć z przykrością na coś brzydkiego. Sprawić, wyrządzić, zrobić komuś przykrość. Odczuć przykrość z… …   Słownik języka polskiego